Se durante anos os medios técnicos, a organización e o número de efectivos de inspectores foi insuficiente para garantir a calidade das augas de consumo humano, das augas de baño, e o control da lexionela, moito máis cando case todo o traballo estivo centrado irracionalmente na toma de mostras das praias buscando exclusivamente a consecución de bandeiras azuis para o ano 2017.
A evidencia da irresponsabilidade do conselleiro de sanidade e do seu superior, o Presidente Feijoo, que antepuxeran os intereses económicos á saúde das persoas, levou a que pasadas tres semanas do comezo da folga indefinida, os inspectores acordaron, e o comité de folga comunicou ao conselleiro de sanidade o compromiso de suspender a folga dende o primeiro día en que comezase a negociación formal e mentres esta durase.
En resposta á man tendida de traballadores e sindicatos, o conselleiro sacou a súa chularía, esixindo a desmobilización previa para sentarse a falar.
Amosou o conselleiro ter moita firmeza, pero ningunha capacidade para resolver conflitos. A súa pretensión da derrota previa do contrincante antes de sentarse a falar, e por tanto a posibilidade de levarnos a continuar a folga indefinida, puido poñer en risco aínda máis a xa deteriorada saúde ambiental.
Negociación colectiva. Non teñen palabra
A promesa dunha inmediata negociación inconcreta ía ligada á desconvocatoria previa da folga. Esa foi a palabra dada polo conselleiro de sanidade, pola directora xeral de recursos humanos, polo director xeral de saúde pública, e até polo xefe do gabinete do Presidente da Xunta.
Pero pasaron 11 días dende a comunicación escrita da desconvocatoria ata o día en que alguén recibiu unha comunicación de xuntanza, tempo excesivo que nos puido forzar unha nova convocatoria de folga indefinida: outra vez as persoas responsábeis de sanidade antepuxeron a súa chularía (ou a súa neglixencia) á súa obriga de atender a saúde dos galegos e galegas.
Pero o que por fin chegou pasados eses 11 días foi unha convocatoria do director xeral de saúde pública para sentarse a falar cunha asociación, e non cos representantes sindicais dos funcionarios e funcionarias.
A Lei do emprego público, imposta pola maioría do PP no Parlamento (por eles mesmos), establece unha estrutura de negociación colectiva do persoal funcionario que o propio PP se pasa polo forro. Segundo esa Lei, para a negociación colectiva articúlanse unha serie de Mesas de negociación, con presenza da Administración e das organizacións sindicais máis representativas, elixidas polos traballadores e traballadoras nas eleccións sindicais. Non convocar ás persoas que teñen a representación legal dos funcionarios e funcionarias, e no seu lugar convocar a unha asociación fora das mesas de negociación reguladas, é unha ofensa, unha ofensa á CIG e demais organizacións sindicais, e unha ofensa aos traballadores e traballadoras que escolleron a súa representación nas eleccións sindicais, seguindo o modelo que ditaron no poder lexislativo.
A maiores de non respectar as obrigas da negociación colectiva, as persoas responsábeis de sanidade incumprirían a obriga de negociar baixo o principio da boa fe e a proporcionarse mutuamente a información que precisemos en relación a negociación.
A CIG non acepta o xogo ao que nos queren levar os responsábeis políticos de sanidade, polo que non vai dar por válido ningún pacto ao que se puidese chegar fora das canles reguladas.
Ceses
A CIG valora moi negativamente a chulería do conselleiro de sanidade durante a folga, así como que primase as inspeccións con impacto económico sobre as sanitarias, polo que reclamamos ao Presidente da Xunta que o cese inmediatamente.
Tamén valoramos negativamente á directora xeral de recursos humanos e ao director xeral de saúde pública, por pretender substituír aos sindicatos por asociacións nas negociacións. E como non, isto non o farían sen o coñecemento do conselleiro de sanidade. Por tanto, reclamamos o cese dos tres.