O 23 de decembro de 2010 entrou en vigor a Lei orgánica 5/2010 de 22 de xuño, pola que se modifica a Lei orgánica 10/1995, de 23 de novembro, do Código Penal. Entre outras, introduce a que pode ser unha importante novidade: a modificación e ampliación do artigo 173 do título VII, que agora engade:

"Coa mesma pena serán castigados os que, no ámbito de calquera relación laboral ou funcionarial e prevaléndose da súa relación de superioridade, realicen contra outro de forma reiterada actos hostiles ou humillantes que, sen chegaren a constituír trato degradante, supoñan grave acoso contra a vítima"

Hai que destacar que o tipo do ilícito especifica con claridade meridiana que queda constituído por actos -é certo que reiterados- "hostiles o humillantes"; isto é, que chega só coa actitude de hostilidade probada ou de humillación, tamén adverada.

O cambio, ex novo polo lexislador, e que deberemos agardar para ver se é seguido polo xulgador, é de capital importancia xa que, até agora, requiríase, para apreciar relevancia penal, probar sen ningún xénero de dúbida a actitude de presión laboral tendenciosa e a consecuencia de presión laboral tendenciosa devastadora; é dicir, a realización do ilícito penal e a consecuencia subxectiva do dano. Respecto da anterior redacción, exclúese agora a presión laboral tendenciosa horizontal e ascendente: por outro lado, inclúese no tipo a esixencia da repetición.

As penas ás que fai referencia son de seis meses a dous anos; o que non vén a resultar de entidade suficiente para o ingreso en prisión, agás no caso de reincidencia por antecedentes penais.

Os que clamábamos pola introducción polo lexislador penal dalgún artigo ou modificación neste sentido, estamos agora á espera de que a interpretación da xudicatura sexa consecuente e contundente en canto a importancia deste tema, que até o 22 de xuño de 2010 non encontrara espazo dentro do Código Penal, e apenas timidamente e con lenidade, na xurisprudencia.

Por último, cómpre destacar tamén dentro da reforma do Código Penal, que se innova na atribución de responsabilidade penal ás persoas xurídicas, mais coa exclusión expresa das Administracións Públicas.