Xa que logo vemos que a demandante traballaba como empregada do fogar de Díaz López; ía xantar ao restaurante dos seus patróns e, unha vez que estaba alí, traballaba sen seguro na cociña do restaurante.
Esta relación laboral irregular finalizou por medio dun despedimento improcedente, levado a cabo pola actual directora xeral de Colocación. O fallo da sentenza sinala que "houbo despedimento improcedente na relación laboral como empregada do fogar" e "que houbo simultánea relación laboral como axudante de cociña e despedimento improcedente" e estabelece nos feitos probados que este despedimento estivo encarnado pola persoa de Ana María Díaz López (primeiro feito probado "é despedida pola irmá do Sr. Infante, Dª Ana María Díaz López").
Por se ficase algunha dúbida sobre a responsabilidade de Dª Ana María Díaz López neste lodo asunto, no quinto fundamento de dereito da sentenza puntualiza e destaca que a responsabilidade, de xeito solidario, correspóndelle "como titulares empresariais tamén a Dª Ana María Díaz López por selo, xunto con D. Infante da empregada do fogar". Quer dicir, que a empregada do fogar tiña como titulares empresariais (ou traballaba para) a Ana María López Díaz e ao seu irmán Infante. Esta é a letra da sentenza. Cómpre dicir tamén que a defensa da inocencia faise nos tribunais e, precisamente neles, quedou demostrada a culpabilidade da directora. Pode ser que haxa que sen considere por riba da Xustiza, quen a menosprece e quen se considere inmune ou impune diante das ilegalidades; talvez, ou non, teña relación con isto o feito de que Ana María Díaz López non acudise ao chamamento do xulgado para ir prestar testemuño.
Intentar eludir a responsabilidade, xudicialmente estabelecida, apelando a trécolas e supostas confusións, responde a unha actitude que se semella en todo ao que o xuíz sinala no primeiro fundamento de dereito cando di "canto máis se aproximen as partes á mala fe ou temeridade [...] máis difícil fan o chegarmos á verdade e, por contra, por mor dos seus obstáculos, convértense en xogadores máis que en colaboradores da Xustiza" e engade no quinto "crearon a confusión xurídica e material desas dúas relacións laborais sendo beneficiarios e organizadores de ambas". Sementar a dúbida e a confusión para eludir a responsabilidade e focalizar a atención en outros aspectos que a eles lles convén máis, isto é o que se aproxima á "mala fe ou temeridade"; agora esta actitude diante da xustiza está amplificada e amparada polo goberno do honorable sr. Feijóo.
O sr. Feijóo puxo a raposa a gardar das galiñas. Non queda máis que solicitarlle á esta señora a súa dimisión e ao Sr. Feijóo a súa inmediata substitución por outra persoa que, polo menos, non teña demostrado desprezo polos intereses dos traballadores.