Máis aló de mostrar a nosa desaprobación cuns recortes salariais escasamente progresivos, a participación na folga supón un rexeitamento a un modelo de estado liberal no que os servizos públicos son igualmente recortados.

O vindeiro 8 de xuño as empregadas e empregados públicos teremos unha ocasión única para lanzar unha mensaxe non só ás administracións senón, o que é máis importante, á opinión pública. Podemos darlle a razón aos principios económicos liberais plasmados no decretazo ou pola contra berrar ben alto que o noso traballo ten valor para a sociedade. E hai que ter en conta que o valor dun traballo vese materializado nas súas retribucións.  Xa que logo un ataque contra as  nosas retribucións supón un ataque contra a nosa dignidade coma colectivo. Alén do evidente, o que nos xogamos neste momento non é só un recorte salarial senón a apertura dunha porta cara un futuro de sucesivos recortes e un progresivo empobrecemento dos servizos públicos. Pois ben, ata que porcentaxe de redución imos aguantar?  

Vivimos nun estado social na que a xente demanda servizos públicos de calidade, máis non é consciente de que para esto a) é necesario pagar impostos e b) é necesario ter un capital humano que os atenda, mova e coordine. A mensaxe está clara: “se queremos servizos públicos de calidade necesitamos emprego público de calidade”. Se pola contra queremos un sistema liberal no que cada quen se pague o seu, entón si, as empregadas e empregados públicos sobramos.

Somos conscientes, coma o resto das traballadoras e traballadores, da situación económica actual. Do mesmo xeito tamén somos conscientes de que foi a avaricia do sistema bancario coa connivencia dos estados a que nos levou á crise económica. Asi como somos conscientes de que foi unha política social errática a que acabou por inflar o déficit público. Porén, sabemos que nunha situación de escaseza o Estado non pode deixar abandonados aos seus membros máis débiles. Precisamente é agora cando as administracións, e as persoas que as movemos, temos que traballar máis e mellor, esforzándonos para que o diñeiro público reverta verdadeiramente na sociedade e non nos contratos a dedo do Goberno de quenda. É agora cando temos que vixiar máis de preto o fraude fiscal para que as persoas que máis teñen axuden máis a través da imposición progresiva. É agora cando temos que racionalizar a cantidade de cartos públicos que se van polo desaugadoiro das asistencias técnicas. Só deste xeito poderemos encamiñarnos cara un crecemento económico sostible global e non só dunhas cantas persoas.

A vía do recorte é a vía fácil da demagoxia, pero esa vía non leva a un estado social, esa vía leva a un estado no que o que ten cartos ten servizos.  Son moitos as compañeiras e compañeiros que afirman que con esta folga non se vai conseguir nada. O que se pode conseguir vai máis alá da revogación do decreto senón plantarlle cara a un modelo de estado liberal, un modelo onde este será o primeiro de máis recortes, de expedientes de regulación de emprego público, de copagos na sanidade, de desaparición do sistema público de pensións, das universidades públicas...

O 8 de xuño non lles deas a razón: o noso traballo si é importante, os servizos públicos son necesarios!