Art. 49 da Lei 39/2010 de orzamentos xerais do Estado para 2011(BOE 23/12/2010): O Goberno de Zapatero dispón 59.900 millóns de euros como límite máximo anual
Art. 2 do Real decreto-lei 14/2010 (BOE 24/12/2010). Reforman o artigo 49 para aumentar a cifra a 76.900 millóns de euros
Disposición final 1ª do Real decreto-lei 9/2011 (BOE 20/08/2011): Reforman de novo o artigo 49 da lei de orzamentos para aumentar o límite até 115.543 millóns de euros
Disposición final 17ª do Real decreto-lei 20/2011 (BOE 31/12/2011). Rajoy reforma tamén o artigo 49 dos orzamentos: o límite máximo anual pasa a ser de 196.043 millóns de euros.
E despois de aprobar isto, seguen sostendo que non hai cartos para manter os servizos públicos. Esta bola de neve, da que case ningún medio informa e que ninguén sabe onde vai rematar, aliméntase co noso benestar. Día si, día tamén, imos perdendo calidade de vida en prol do mantemento dos privilexios dos sistemas bancario e financeiro. A reforma do artigo 135 da Constitución o deixou ben claro: o pagamento da débeda e a "austeridade" serán prioridades absolutas nas contas públicas por riba do benestar da súa cidadanía. Xa o dixera Emilio Botín:"Somos los ganadores en la crisis económica y financiera mundial".
Desde a CIG apostamos por un modelo diferente, un modelo no que o sistema estea ao servizo da cidadanía e non ao revés. Un modelo no que non se permita o negocio co interese xeral. Un modelo anterior ao novo artigo 135 da Constitución española e ao 123 da Constitución europea, no que en lugar de recorrer aos bancos centrais, se obriga aos Estados a endebedarse coa banca privada. Esa mesma banca a que se lle rescata e axuda con miles de millóns de euros, quitándollos á cidadanía, e que despois non ten problema en sacar tallada das desgrazas alleas.
