Unha das grandes medidas "estrela" do Goberno de Rajoy é facer tábula rasa cos días de libre disposición (ou moscosos) e igualalos a 3 en todas as Administracións Públicas. De todas e todos é sabido que esta medida, na práctica, non supón un auténtico aforro nin unha solución aos problemas de financiamento da débeda pública. Máis ben é un "que os jodan" como o que gritou Andrea Fabra desde a bancada do Congreso dos Deputados cando se facía referencia ás persoas en paro.
Pois ben, se facemos un pouco de historia descubrimos que os moscosos máis que un privilexio foron un timo; unha magra compensación polo altísimo IPC no ano 1983 no canto da suba salarial que recolleron moitos convenios colectivos. No fondo, a supresión de días de libre disposición, así como os adicionais por vacacións, non deixan de ser outra rebaixa salarial encuberta.
Javier Moscoso del Prado e Muñoz, Ministro de Presidencia de Felipe González, aprobou os "días Moscosos" o 23 de decembro de 1983 a cambio de non incrementar os soldos segundo o IPC que era do 12,2% (fonte: INE).
Ás traballadoras e traballadores das Administracións nos rouban tres días dos seis de libre disposición -os chamados 'moscosos'- e quedaremos tamén sen os días libres adicionais en función da antigüidade, tanto deste permiso coma nas vacacións. Porén, cómpre facer memoria histórica e recordar que os Moscosos non son un privilexio en relación ao resto da clase traballadora senón que se trata dunha compensación que se fixo no ano 1983 por non subir o soldo ao nivel do IPC. Por outra banda, hai que aclarar que son moitos os convenios colectivos que recollen este tipo de dereito así como os días adicionais por vacacións ou a non limitación a coller días de vacacións soltos.
Javier Moscoso reuniuse persoalmente cos sindicatos, por orde de Felipe González, para negociar unha compensación en "tempo" a cambio de non incrementar as retribucións nunha cantidade equivalente ao IPC que nese ano era dun 12,2%. A negociación sindical daquel ano realizouna persoalmente Moscoso e estiveron presentes CC.OO, UGT e sindicatos como o CESM, maioritarios no sector do persoal médico.
Na reunión o Ministro explicou a pésima situación económica daquel ano que impedía o incremento e a proposta que era compensar a perda do poder adquisitivo do 12,2% mediante unha compensación de seis días de dispensa, é dicir os "Mocosos". Para lexitimar os Mocosos publicouse no BOE do 22 de decembro de 1983 a Instrución do 21 de decembro de 1983 da Secretaria de Estado para a Administración Pública.
A proposta dos "Moscosos" foi un engano
A proposta de dar seis días a cambio de non incrementar un 12,2% os soldos non era proporcional e o número de días que correspondían á perdida porcentual era de 30,5; é dicir, saímos perdendo 24,5 días na negociación. Pero aqueles anos eran especiais e os pactos de estado eran unha realidade. O resultado foi que CC.OO, UGT e CESM aceptaron aquela perdida adquisitiva parcialamente compensada en días e "tragaron a sabendas o engano". O persoal da Administración daquel entonces "comprendeuno" e aínda que máis pobres, o aceptaron.
Os recortes de hoxe en día son unha estafa
A situación hoxe en día é ben diferente: a débeda pública xa non se financia nos bancos centrais senón nos mercados privados, o que provoca o seu encarecemento e a grave crise que padecemos agora. Falando en prata: os nosos recortes salariais directos e indirectos, así como os do resto da cidadanía, son para pagar á banca europea os altísimos intereses polo diñeiro prestado.
Ver artigo de "O destino do diñeiro dos recortes"