A CIG asinou o protocolo de violencia de xénero despois de seren aceptadas moitas das nosas alegacións ao texto proposto
Este Protocolo establece os procedementos para facilitar a protección das empregadas públicas da Administración xeral da Xunta de Galiza, e das entidades instrumentais do sector público autonómico sinaladas no artigo 45.a) da Lei 16/2010 (LOFAXGA) vítimas de violencia machista.
O protocolo ten como obxectivo protexer, no ámbito laboral, da violencia exercida sobre as mulleres empregadas públicas, xa sexa directamente ou baixo a forma de violencia vicaria. Tamén ten que facilitar ás traballadoras vítimas a continuidade laboral (con medidas de mobilidade laboral, flexibilización e redución de xornada, excedencias e suspensións de contrato, teletraballo, etc.) e establecer o procedemento de comunicación e as garantías de confidencialidade, intimidade e dignidade.
A falta deste protocolo fundamental para protexer ás vítimas de violencia machista e que tiña que estar negociado e formar parte do I Plan de Igualdade da Xunta de Galiza foi un dos motivos polos que a CIG non asinou este I Plan.
A Administración presentounos un texto que xa viña negociado e aprobado na Comisión de Seguimento do I Plan de Igualdade da que a CIG non forma parte por non ter asinado o Plan. As competencias desta Comisión son de interpretación e seguimento das medidas aprobadas no Plan pero non a negociación Agardamos que non volva a pasar isto co resto de medidas que deben de ser negociadas como a análise dos postos de igual valor e a auditoría retributiva, que xa tiñan que estar no Plan para ter feito unha diagnose que se axustara á realidade e para cumprir a normativa. A Xunta de Galiza ten que respectar o dereito á negociación colectiva da representación das persoas traballadoras e non negociar por parcelas.
Ademais do aceptado nas alegacións que presentamos aceptan dúas cuestións, in extremis, que presentamos a CIG:
- que a comisión de seguimento poida xuntarse a petición das partes,
- que se porá en marcha a figura da persoa acompañante.
Botamos en falta que non se utilice no texto do Protocolo unha linguaxe directa, sen eufemismos e sen tabús, con termos rotundos, sobre a violencia de xénero. Pois implica un compromiso claro e directo de combate e erradicación da violencia machista.
Hai que falar de feminicidios, de violencia machista, de violencia vicaria. Hai que poñerlle nome a condutas e accións para identificalas e que non queden diluídas na xeralidade . A resistencia a chamar ás cousas polo seu nome tamén é resistencia a facer fronte a condutas para as que se di pretender “tolerancia cero”
O noso voto foi favorable porque se trata de contar cunha ferramenta que axude á protección da vítima, que non a revitimice e axude á erradicación da violencia machista.
A CIG: compromiso coa tolerancia cero co machismo, coa violencia contra as mulleres e en contra das medidas sen contido real e efectivo… e os lavados de cara !!