Inicio
Mércores, 25 Xuño 2025

Nova etapa para o persoal do Parque Nacional Illas Atlánticas

Grazas a un intensivo traballo sindical da CIG o persoal do PN das Illas Atlánticas regula e mellora notablemente as súas condicións de traballo. 

Dende a transferencia á Xunta en 2008, o Parque Nacional das Illas Atlánticas de Galiza (PNIAG), no que atinxe ás condicións laborais dos seu persoal, permaneceu nunha densa néboa a través da cal a Consellaría de Medio Ambiente e Cambio Climático (CMACC) non quixo ver o que alí ocorría e tampouco integrou con normalidade este novo órgano ...


Mércores, 25 Xuño 2025

Cursos AFD en centros de ensino públicos. Máis carga de traballo sen compensacións!

O persoal non docente nos centros de ensino ve incrementada de novo a súa carga de traballo sen contraprestacións. No marco do acordo de colaboración entre a Consellaría de Educación, Ciencia, Universidades e Formación Profesional e a Consellaría de Emprego, Comercio e Emigración, ofértanse as accións formativas do Plan Formativo para o emprego (cursos AFD).Na Orde do 1 de xullo de 2024 pola que se establecen as bases reguladoras para as accións formativas do Plan formativo para o emprego ...


Mércores, 25 Xuño 2025

Monte e rural galego, razóns de vida para a prevención de riscos. Quique Casanova in memoriam (26/06/2025)

Xornada técnica de incendios organizada pola CIG-Autonómica de Lugo, in memoriam de Quique Casanova, prezado compañeiro falecido nun incendio forestal. 

A xornada terá lugar o xoves 26 de xuño de 2025 no salón de actos da Deputación Provincial de Lugo. Dará comezo ás 9.30 h, e a súa clausura está prevista para as 14.30 h. O aforo é libre, previa inscrición no enderezo secorganizacionlugo@galizacig.gal.

O programa contará con relatorios que tratarán de preto a extinción de incendios ...


Martes, 24 Xuño 2025

Voto a favor condicionado da CIG-Autonómica ao I Plan de Igualdade do Consello de Contas (23/06/2025)

A CIG avoga por un I Plan de Igualdade máis ambicioso e efectivo, cun ámbito temporal de 3 anos de duración —en vez de 4—, ademais de promover que a enquisa de igualdade ao persoal se adiante ao primeiro ano do plan.

Consello de Contas de Galiza: 18 anos de atraso na aprobación do I Plan de Igualdade

Todas as Administracións Públicas teñen a obriga de contar cun plan de igualdade dende 2007. Porén, a lexislación incúmprese de xeito clamoroso, impedindo unha igualdade efectiva. Nas ...


Luns, 23 Xuño 2025

A extinción de incendios forestais na Galiza, cada vez máis perigosa e descoordinada

A CIG-Autonómica denuncia que un ano máis comezada a campaña de alto risco de incendios forestais seguimos sen ter unha xestión de persoal planificada e ordenada e destaca deficiencias no estado nas bases e no sistema de traballo dentro dos incendios forestais.

No 2024, o Presidente da Xunta repetía a xustificación ante os incendios forestais do comezo do verán afirmando que “hai unha grande intencionalidade detrás dos lumes”. En 20 anos pasamos de atender máis de 10.000 incendios de ...


Venres, 20 Xuño 2025

Caótica xestión da Xunta de Galiza na residencia de Taboadela: diñeiro público malgastado e atención precaria

Dende a Confederación Intersindical Galega (CIG) erguemos a voz unha vez máis para denunciar a situación crítica do Centro de Maiores de Taboadela, do Consorcio Galego de Servizos de Igualdade e Benestar e a "actitude irresponsable e despilfarradora" da Xunta de Galiza.

A Administración Autonómica mantén a persoal na casa cobrando sen traballar, mentres que nas instalacións urxe a presenza de máis efectivos para atender as necesidades dos residentes, especialmente na quenda de noite. É ...


Venres, 20 Xuño 2025

Aire acondicionado no Consorcio: teremos que esperar a outra pandemia ou á emerxencia climática?

Denunciamos o maltrato institucional a persoas anciás e crianzas e o incumprimento da normativa en Prevención de Riscos Laborais para o persoal traballador

Moitas das escolas infantís da rede Galiña Azul e os Centros de Atención a Persoas Maiores (CAPM) xestionadas polo Consorcio Galego de Servizos de Igualdade e Benestar carecen de sistemas de climatización.

Estes días de vaga de calor as temperaturas alcanzadas na maioría destes centros están preto dunha media os 30° á sombra no ...


Xoves, 19 Xuño 2025

A CIG consegue unha sentenza histórica: primeira sentenza do Estado que recoñece a aplicación dos coeficientes redutores a un compañeiro bombeiro forestal

Estimase a demanda interposta ante a Tesoureiría da Seguridade Social e a Xunta de Galiza condenando a certificar as bonificacións que correspondan na aplicación dos coeficientes redutores de xubilación previstos no Real Decreto 383/2008 do 14 de marzo que establece os coeficientes redutores da idade de xubilación dos/as bombeiros/as ao servizo da administración e organismos  públicos Xa dende fai anos a loita da CIG en prol de acadar a categoría bombeiro forestal, foi un claro obxectivo, ...


Mércores, 18 Xuño 2025

Mobilízate pola profesionalización das cociñas da Xunta e os dereitos do persoal non docente

Fartas xa desta Adminstración Pública que mingunea ao persoal que traballa nas cociñas de xestión da Xunta de Galiza e pisa os dereitos do persoal non docente nos centros de ensino públicos, convocámoste á movilización que terá lugar o vindeiro día luns 30 de xuño ás 11 horas que partirá dende diante da Consellaría de Educación nos edificios administrativos de San Caetano, rúa Otero Pedraio, Compostela. 

  • Pola negociación dun Acordo de condicións de traballo, que recupere e mellore os ...

Mércores, 18 Xuño 2025

A CIG solicita ao Consello de Contas que fiscalice a EGAP

A CIG continúa coas súas actuacións encadradas na campaña «POR UNHA EGAP TRANSPARENTE E EN GALEGO», pola que denuncia a situación crítica da Escola Galega de Administración Pública (EGAP), despois de anos dunha xestión opaca, desgaleguizadora e que ignora as necesidades de actualización permanente de todo o persoal pertencente á Administración Xeral da Xunta de Galiza e entes instrumentais.

O sindicato CIG, na súa condición de organización máis representativa das persoas traballadoras do ...


Luns, 16 Xuño 2025

Modificación da RPT de Emprego

Antes de comezar queremos salientar que gran parte dos males e agravios que se derivan desta modificación da RPT son froito dunha xestión nefasta por parte da consellería e da DXEP, que tal e como se lles indicou NON TIÑAN QUE TER RETIRADO OS POSTOS DO CONCURSO DE TRASLADOS.

Lembramos que se lles fixo notar que en último caso se podía prorrogar en 15 días o prazo para a elección de postos do concurso (despois de ter esperado un ano), e se non daba tempo, os postos poderían figurar no ...


En efecto, o Real Decreto-Lei é unha norma fiscal disfrazada de norma estatutaria. Así, o art.31 CE prescribe que “Todos contribuirán ao sostemento das cargas públicas mediante un sistema tributario xusto”. Porén, o Real Decreto-Lei impón unha carga a un sector da cidadanía moi concreto, os empregados públicos, para atender cargas xerais de gasto público (no debe esquecerse que o recorte da paga extra non xera un ingreso afectado a unha finalidade específica). Neste sentido, a medida lembra figuras pretéritas como a requisa o ou o diezmo, dado que, na práctica, o recorte de salarios públicos é un imposto cuxo suxeito pasivo son os empregados públicos. E isto a pesar de que eran posibles outros recortes e gastos políticos máis equitativos e respectuosos desde o punto de vista constitucional.

2.- Incumprimento do presuposto da "extraordinaria e urxente necesidade" que impón o artigo 86 CE para habilitar a aprobación dun Decreto-Lei.

En primeiro  lugar, non  pode apreciarse a “necesidade” do Decreto-Lei para saquear os ingresos dos empregados públicos, dado que, se hai alternativas máis racionais, a necesidade disólvese. Abonda con considerar a posibilidade de aprobar medidas de loita contra a fraude fiscal e outras medidas de aforro ou aumento dos ingresos que o Goberno nin sequera toma en consideración.

En segundo lugar, máis que necesidade “extraordinaria”, a necesidade convírtese en “ordinaria” e, como tal, previsible, existindo sobrados mecanismos lexislativos para tramitar por medio de Lei ordinaria coas súas garantías parlamentares (mesmo por procedemento de urxencia), antes que aprobar un Decreto-Lei con “nocturnidade e aleivosía”.

E en terceiro lugar, tampouco parece que tal necesidade sea “urxente” no caso da supresión da paga extraordinaria de Nadal, dado que se devenga o 1 de decembro de 2012, de xeito que hai tempo sobrado para tramitar unha Lei ordinaria que definise a aplicación destas medidas.

3.- Incumprimento da funcionalidade dun Decreto-Lei, que se convirte nun caixón de xastre con cargas tan diversas como o incremento do IVE, a minoración de dereitos sobre permisos e cobertura en caso de baixa por incapacidade temporal dos empregados públicos, o estrangulamento da Lei de Dependencia, suba de enerxía eléctrica, beneficios fiscais para a candidatura olímpica de Madrid-2020 e, de paso, a supresión da paga extra de decembro dos empregados públicos.

En efecto, todos lembramos a severa reprimenda do Tribunal Constitucional ao lexislador ordinario pola técnica do “amontonamento” aplicada nas Leis de acompañamento aos orzamentos: aprobábase unha lei tramitada en paralelo á lei anual de orzamentos, por un trámite acelerado e sen garantías, aprobando unha infinidade de modificacións legais.

En toco caso, un Decreto-Lei é unha ferramenta lexislativa de emerxencia e non pode servir para modificar arbitrariamente calquera disposición legal, sen respectar leis ordinarias e especiais. Neste sentido, o presente RDL 20/2012 non cumpre co requisito de especialidade que lle é propio a todo decreto-lei.

4.- Modificación por un Decreto-Lei, con natureza de norma especial, dunha norma de carácter xeral.

Hai que reparar en que o Estatuto Básico do Empregado Público aprobado pola Lei 7/2007 é a norma básica por excelencia pola que se regula o estatuto funcionarial e, no seu artigo 22, dedícase á estrutura retributiva dos funcionarios sinalando que entre as retribucións básicas están “as pagas extraordinarias” precisando a continuación que “as pagas extraordinarias serán dúas ao ano, cada unha polo importe dunha mensualidade de retribucións básicas e da totalidade das  retribucións complementarias”.

Porén, con defectuosa técnica normativa, o RLD 20/2012 non derroga ese artigo 22 do EBEP nin sequera o suspende, senón que utiliza un eufemismo ( “non percibirá no mes de decembro de 2012 ningunha contía en concepto de paga extraordinaria”, art.3 do Real Decreto-Lei), é dicir, como se subsistise o dereito ao cobro da paga extra por parte do empregado público, mais non a obriga de pagar a dita paga extra por parte da Administración.

5.- Derrogación material do dereito á negociación colectiva, con omisión do máis mínimo consenso ou participación social.

Un Decreto-Lei pode ser incompatible teoricamente cun prolongado trámite parlamentario, mais aprobar unha norma que derroga de facto o Estatuto Básico do Empregado Público, que afecta a máis de dous millóns de empreados públicos, como mínimo debería cumprir o principio de participación imposto polo art.105 CE, mais na práctica foi aprobado sen o máis mínimo consenso coa representación dos empregados públicos. O resultado é que o Decreto-Lei 20/2012 é unha norma cun un gran baleiro democrático.

Cómpre destacar a extraordinaria gravidade da medida que supón derrogar na práctica a garantía constitucional da forza vinculante dos Convenios Colectivos, permitíndolle ás Administracións suspendelos ou modificalos unilateralmente, abondando para iso con "informar" ás organizacións sindicais.

6.- Violación do principio de “confianza lexítima” do dereito comunitario da Unión Europea.

Alén da obriga do Poder Executivo de respectar a confianza lexítima para o Executivo nas súas actuacións, está o principio de primacía do Dereito Comunitario da UE. Non debe esquecerse que este principio orixinado no Dereito Europeo está vencellado aos principios de seguridade xurídica, así como aos de irretroactividade e protección dos dereitos adquiridos, dado que o Dereito ampara a expectativa que se teña orixinado na cidadanía.

Resulta evidente que o principio de confianza lexítima é aplicable á previsión de cobrar a paga extra, que existe desde tempo inmemorial. En suma, un Decreto-Lei non pode dispor a supresión da paga extra cando as decisións económicas e persoais dos empregados públicos adóptanse contando con tal previsión, debendo como mínimo aprobarse disposicións transitorias ou similares que posibiliten a adaptación dos prexudicados a un cambio de criterio legal de tal calado e efecto económico.

7.- Vulneración do principio xeral de proporcionalidade.

Ao igual que se fala de “presión fiscal”, se a normativa retributiva fose unicamente a estatal, podería aducirse unha especie de “presión retributiva” homoxénea. Porén, sobre o empregado público proxéctanse máis recortes en conceptos retributivos distintos das “pagas extras” (complemento específico, de destino,etc), e procedentes en ocasións de Administracións distintas do propio Estado central, co que resulta sometido a unha “presión retributiva” ou “tormenta de recortes” contrarias ao máis elemental principio de proporcionalidade.

8.-  Violación do principio de igualdade na súa vertente de proporcionalidade.

Un recorte que afecta por igual a que cobra de xeito desigual non é proporcional. A paga extra vencéllase ao soldo e complementos, pero unha cousa é que tal recorte sexa proporcional e outra distinta é que sexa progresivo, dado que certamente a privación da paga extra a un mileurista ocasiónalle máis estragos que a supresión da paga extra a un alto cargo. Esta última comportará a redución do consumo elástico, mentres que no caso do persoal mileurista quedarán afectados mesmo os gastos máis básicos.

É certo que o propio RDL 20/2012 pretende humanizarse de forma ousadamente burda cando afirma que “non será de aplicación a aqueles empregados públicos cuxas retribucións por xornada completa, excluídos incentivos ao rendemento, non alcancen en cómputo anual 1,5 veces o salario mínimo interprofesional estabelecido no R.D.1888/2011, de 30 de decembro”. No entanto, o impacto desta medida é meramente teórico ou testemuñal, xa que se refire a retribucións brutas e non se aplica a que non teña xornada completa, polo que, por exemplo, non será de aplicación a ningún empregado público da Xunta de Galicia.

9.- Vulneración da prohibición da arbitrariedade (art.9 CE)

A arbitrariedade da decisión explícase na súa inspiración pragmática e non razoada. Nin sequera se toma en consideración a posibilidade de incidir en xacementos de riqueza (grandes fortunas ou rendementos), senón que se literalmente se saquean as rendas e os dereitos dunha parte concreta da poboación (empregados públicos, persoas dependentes e desempregados).

10.- Vulneración da dignidade da persona en relación cos dereitos constitucionais e, particularmente, co dereito do traballador a unha remuneración suficiente para atender as necesidades do traballador e da súa familia (art.35 CE).

En particular, hai que reparar en que o Estatuto Básico do Empregado Público diferencia entre retribucións básicas (soldo, trienios e pagas extraordinarias) e retribucións complementarias. Por definición, o “básico” é o esencial, o mínimo e irrenunciable para que a condición de empregado público non sexa onerosa.

Neste sentido o Tribunal Constitucional Federal alemán aplicou, en sentenza de 15 de febreiro de 2012, o principio de alimentación constitucionalmente consagrado (art. 33.5 do Grundgesetz ou Lei Fundamental de Bonn), que obriga á República a “garantir aos seus empregados públicos uns ingresos que permitan unha vida digna”).

Porén, no caso dos empregados públicos das diferentes Administracións do Estado, logo de padecer como calquera cidadán o incremento primeiro do IRPF, agora do IVE e a conxelación en varios exercicios da actualización das súas retribucións, contaban con a paga extra como salvavidas que permitise salvar con dignidade os excesos e imprevistos da vida cotiá. O recorte da dita paga no actual contexto de depresión económica e suba de impostos coloca nunha situación de precariedade aos empregados públicos mileuristas, especialmente cando son bombardeados por moitas outras medidas (menos asistencia social para familiares dependentes, non cobertura salarial en caso de baixa por incapacidade temporal, etc).

Doutra banda, cómpre salientar que o Tribunal Constitucional da República Portuguesa declarou a inconstitucionalidade dun recorte similar aos empregados públicos do país irmán, agora reproducido polo Goberno español.

Por último, cómpre ter en conta que a pesar do abrumador argumentario en contra da adecuación do Real Decreto-Lei 20/2012 á Constitución de 1978, desgraciadamente resulta temerario aventurar unha hipotética declaración de inconstitucionalidade por parte do Tribunal Constitucional, tendo en conta os precedentes no caso do anterior recorte aprobado polo Goberno de Zapatero polo que, ademais de dar a loita a nivel xudicial, corresponde ao conxunto da cidadanía opoñerse a estes recortes e facer valer os seus dereitos nas rúas.


Fonte:

El tufo de inconstitucionalidad del Real Decreto Ley 20/2012, de 13 de Julio