Inicio
Venres, 08 Novembro 2024

Os servizos centrais do Consorcio, desprezados polo xerente & cía

Tras unha xuntanza entre a secretaria xeral técnica, o xerente do Consorcio e Función Pública, todas as traballadoras dos servizos centrais teñen que enterarse das súas datas de cese ao filtrarse a información.

Que a transparencia non se lle dá ben ao Consorcio é coñecido por todos/as, pero están conseguindo acadar niveis espectaculares na súa incapacidade de xestión.

Nesta ocasión as afectadas son as traballadoras/es dos servizos centrais do Consorcio que no día de hoxe recibiron un ...


Mércores, 06 Novembro 2024

O xerente do Consorcio seguindo a estela de Feijóo: a mentira no argumentario

Dan o dito por non dito, e listo!!

Representantes do Comité Intercentros e dos comités de empresa de Política Social reuníronse o 31 de outubro con representantes da Consellería e do Consorcio. A reunión solicitáraa o Comité Intercentros para tratar as condicións de traballo e de prestación do servizo nas escolas infantís, tanto da Axencia Galega de Servizos Sociais como do Consorcio.

Na reunión, o xerente do Consorcio, Perfecto Rodríguez, expuxo unha proposta sobre unha das ...


Luns, 04 Novembro 2024

CIG pide información sobre o desprazamento de persoal empregado público a Valencia

En resposta ao desastre producido pola DANA de Valencia, a Xunta de Galiza está a solicitar persoal voluntario entre o persoal das consellarías de Medio Rural e Medio Ambiente e Cambio Climático. A información foi anunciada á prensa, e está a circular por grupos de whatsapp.

A CIG-Autonómica está conforme coa necesidade de axudar ás persoas damnificadas e a restablecer os servizos públicos, pero como representantes dos traballadores e traballadoras ao servizo da Administración de Galiza, ...


Luns, 04 Novembro 2024

A promoción interna da escala de vixiantes de estrada, agocha unha privatización?

En xuño do 2022 foi convocada a promoción interna separada para a escala de vixilancia de estradas (C1), á que se podía presentar o persoal laboral fixo da categoría IV-031 (legoeiros). O proceso incumpre o que pactamos, e podería egochar un intento de privatización da vixilancia das estradas.

Un acordo que comprometía a creación de prazas

As organizacións sindicais e a Xunta negociamos un acordo e unha posterior addenda sobre o persoal da Axencia Galega de Infraestruturas (ano 2018). ...


Xoves, 31 Outubro 2024

A CIG acada o compromiso da Consellería do Mar para a avaliación de riscos laborais por posto do Servizo de Gardacostas de Galiza

Na reunión de Comité de Seguridade e Saúde Laboral da Consellería do Mar deste pasado luns 28 de Outubro, a vicesecretaria xeral da Consellería confirmounos que no ano 2025 realizaranse as avaliacións de riscos laborais nos postos de patrón, mecánico e axente do Servizo de Gardacostas de Galiza.

Esta era unha reivindicación da CIG dende hai moito tempo xa que estamos diante dun colectivo susceptíbel de accidentes laborais con resultado de baixa e baixas derivadas de doenzas crónicas ...


Xoves, 31 Outubro 2024

Por qué pensa a Xunta que o persoal docente sabe cales son as funcións do persoal de cociña e limpeza?

No DOG do 30/10/2024 sae publicada a Resolución pola que se nomea ao tribunal que deberá cualificar o proceso selectivo para o ingreso na escala de  persoal de limpeza e recursos naturais e forestais, especialidade de persoal de limpeza e cociña e OHH SORPRESA, todos/as os/as membros menos 1 do tribunal titular son persoal docente e no tribunal suplente, dous dos seus 5 membros tamén o son.Creo que A Xunta aínda non se decatou de que este persoal xa non presta os seus servizos unicamente en ...


Mércores, 30 Outubro 2024

Persoal funcionario do SPIF: outro mes máis, e xa van 6, sen cobrar o traballo realizado en domingos e festivos

O do cobro, ou mellor dito non cobro, de conceptos nas nóminas do persoal bombeiro/a forestal e vixilante/emisorista do servizo de incendios é o conto de nunca acabar.

Por se xa fora pouco cos problemas que se sofren co cobro da nocturnidade, súmase tamén a falta de pago do traballo realizado en domingos e festivos.

Dende a CIG consideramos que se está a desprezar ao persoal que traballa no servizo de incendios. Non só porque non cobran o traballo realizado en quenda nocturna e en ...


Luns, 28 Outubro 2024

O Consorcio dá plantón á autoridade laboral

A Inspección de Traballo e Seguridade Social citou nas súas dependencias da Coruña ao Consorcio e ás representantes do persoal por mor dunha denuncia da CIG.

Denunciamos que non se nos avisara da planificación das avaliacións dos centros, tanto psicosociais como do resto das visitas.

Dende a CIG denunciamos tamén ao Consorcio por non aplicar as medidas correctoras para minimizar os riscos psicosociais que se padecen nas escolas infantís. Estás medidas correctoras acordáronse no grupo de ...


Luns, 21 Outubro 2024

Reiteración de solicitude de reunión coa conselleira do Medio Rural

O pasado 9 de maio de 2024 a CIG solicitou unha reunión coa conselleira do Medio Rural. Nesa solicitude pedíase manter unha reunión de xeito urxente para tratar varios compromisos acadados polo goberno galego que de seguido se enumeran.

  • Redacción do regulamento de funcións da nova escala de Axente Técnico en Xestión Ambiental.
  • Grupo B. No momento que se chegara ao 40% de axentes que tiveran a titulación de acceso se convocaría un proceso para acceder o grupo B, tal e como recolle o Acordo ...

  • Luns, 21 Outubro 2024

    Vergoña en Política Social: residencias privadas, un inferno para os nosos maiores

    Un novo escándalo sacude o sistema de residencias privadas de maiores da Xunta de Galiza que, a través da Consellería de Política Social, mantén aberta e financia unha residencia de maiores sancionada por maltrato e neglixencias.

    A recente confirmación xudicial das sancións impostas á residencia “Nuestra Señora de Fátima” do Barco de Valdeorras por maltrato e neglixencias puxeron ao descuberto unha grave crise no sistema de protección ás persoas maiores en Galiza. A decisión da Xunta de ...


    Venres, 18 Outubro 2024

    As mesas de «negociación» coa Xunta: o maior espectáculo do mundo. Pasen e entretéñanse!

    MESA PREVIA E MESA XERAL DE EMPREGADAS PÚBLICAS DO 15/10/2024. COMISIÓN DE PERSOAL E MESA XERAL DE EMPREGADAS PÚBLICAS DO 16/10/2024

    Señoras, señores, pasen e vexan! O maior espectáculo do mundo… está en San Caetano e é de balde, aínda que de entretido ten ben pouco… 

    Nun novo alarde de hipocresía e desvergoña inadmisíbeis, propios de sistemas de ultradereita, que dinamitan calquera posibilidade de albiscar ese fenómeno estraño que, para eles e elas, é a BOA FE NEGOCIAL, dende a ...


    En efecto, o Real Decreto-Lei é unha norma fiscal disfrazada de norma estatutaria. Así, o art.31 CE prescribe que “Todos contribuirán ao sostemento das cargas públicas mediante un sistema tributario xusto”. Porén, o Real Decreto-Lei impón unha carga a un sector da cidadanía moi concreto, os empregados públicos, para atender cargas xerais de gasto público (no debe esquecerse que o recorte da paga extra non xera un ingreso afectado a unha finalidade específica). Neste sentido, a medida lembra figuras pretéritas como a requisa o ou o diezmo, dado que, na práctica, o recorte de salarios públicos é un imposto cuxo suxeito pasivo son os empregados públicos. E isto a pesar de que eran posibles outros recortes e gastos políticos máis equitativos e respectuosos desde o punto de vista constitucional.

    2.- Incumprimento do presuposto da "extraordinaria e urxente necesidade" que impón o artigo 86 CE para habilitar a aprobación dun Decreto-Lei.

    En primeiro  lugar, non  pode apreciarse a “necesidade” do Decreto-Lei para saquear os ingresos dos empregados públicos, dado que, se hai alternativas máis racionais, a necesidade disólvese. Abonda con considerar a posibilidade de aprobar medidas de loita contra a fraude fiscal e outras medidas de aforro ou aumento dos ingresos que o Goberno nin sequera toma en consideración.

    En segundo lugar, máis que necesidade “extraordinaria”, a necesidade convírtese en “ordinaria” e, como tal, previsible, existindo sobrados mecanismos lexislativos para tramitar por medio de Lei ordinaria coas súas garantías parlamentares (mesmo por procedemento de urxencia), antes que aprobar un Decreto-Lei con “nocturnidade e aleivosía”.

    E en terceiro lugar, tampouco parece que tal necesidade sea “urxente” no caso da supresión da paga extraordinaria de Nadal, dado que se devenga o 1 de decembro de 2012, de xeito que hai tempo sobrado para tramitar unha Lei ordinaria que definise a aplicación destas medidas.

    3.- Incumprimento da funcionalidade dun Decreto-Lei, que se convirte nun caixón de xastre con cargas tan diversas como o incremento do IVE, a minoración de dereitos sobre permisos e cobertura en caso de baixa por incapacidade temporal dos empregados públicos, o estrangulamento da Lei de Dependencia, suba de enerxía eléctrica, beneficios fiscais para a candidatura olímpica de Madrid-2020 e, de paso, a supresión da paga extra de decembro dos empregados públicos.

    En efecto, todos lembramos a severa reprimenda do Tribunal Constitucional ao lexislador ordinario pola técnica do “amontonamento” aplicada nas Leis de acompañamento aos orzamentos: aprobábase unha lei tramitada en paralelo á lei anual de orzamentos, por un trámite acelerado e sen garantías, aprobando unha infinidade de modificacións legais.

    En toco caso, un Decreto-Lei é unha ferramenta lexislativa de emerxencia e non pode servir para modificar arbitrariamente calquera disposición legal, sen respectar leis ordinarias e especiais. Neste sentido, o presente RDL 20/2012 non cumpre co requisito de especialidade que lle é propio a todo decreto-lei.

    4.- Modificación por un Decreto-Lei, con natureza de norma especial, dunha norma de carácter xeral.

    Hai que reparar en que o Estatuto Básico do Empregado Público aprobado pola Lei 7/2007 é a norma básica por excelencia pola que se regula o estatuto funcionarial e, no seu artigo 22, dedícase á estrutura retributiva dos funcionarios sinalando que entre as retribucións básicas están “as pagas extraordinarias” precisando a continuación que “as pagas extraordinarias serán dúas ao ano, cada unha polo importe dunha mensualidade de retribucións básicas e da totalidade das  retribucións complementarias”.

    Porén, con defectuosa técnica normativa, o RLD 20/2012 non derroga ese artigo 22 do EBEP nin sequera o suspende, senón que utiliza un eufemismo ( “non percibirá no mes de decembro de 2012 ningunha contía en concepto de paga extraordinaria”, art.3 do Real Decreto-Lei), é dicir, como se subsistise o dereito ao cobro da paga extra por parte do empregado público, mais non a obriga de pagar a dita paga extra por parte da Administración.

    5.- Derrogación material do dereito á negociación colectiva, con omisión do máis mínimo consenso ou participación social.

    Un Decreto-Lei pode ser incompatible teoricamente cun prolongado trámite parlamentario, mais aprobar unha norma que derroga de facto o Estatuto Básico do Empregado Público, que afecta a máis de dous millóns de empreados públicos, como mínimo debería cumprir o principio de participación imposto polo art.105 CE, mais na práctica foi aprobado sen o máis mínimo consenso coa representación dos empregados públicos. O resultado é que o Decreto-Lei 20/2012 é unha norma cun un gran baleiro democrático.

    Cómpre destacar a extraordinaria gravidade da medida que supón derrogar na práctica a garantía constitucional da forza vinculante dos Convenios Colectivos, permitíndolle ás Administracións suspendelos ou modificalos unilateralmente, abondando para iso con "informar" ás organizacións sindicais.

    6.- Violación do principio de “confianza lexítima” do dereito comunitario da Unión Europea.

    Alén da obriga do Poder Executivo de respectar a confianza lexítima para o Executivo nas súas actuacións, está o principio de primacía do Dereito Comunitario da UE. Non debe esquecerse que este principio orixinado no Dereito Europeo está vencellado aos principios de seguridade xurídica, así como aos de irretroactividade e protección dos dereitos adquiridos, dado que o Dereito ampara a expectativa que se teña orixinado na cidadanía.

    Resulta evidente que o principio de confianza lexítima é aplicable á previsión de cobrar a paga extra, que existe desde tempo inmemorial. En suma, un Decreto-Lei non pode dispor a supresión da paga extra cando as decisións económicas e persoais dos empregados públicos adóptanse contando con tal previsión, debendo como mínimo aprobarse disposicións transitorias ou similares que posibiliten a adaptación dos prexudicados a un cambio de criterio legal de tal calado e efecto económico.

    7.- Vulneración do principio xeral de proporcionalidade.

    Ao igual que se fala de “presión fiscal”, se a normativa retributiva fose unicamente a estatal, podería aducirse unha especie de “presión retributiva” homoxénea. Porén, sobre o empregado público proxéctanse máis recortes en conceptos retributivos distintos das “pagas extras” (complemento específico, de destino,etc), e procedentes en ocasións de Administracións distintas do propio Estado central, co que resulta sometido a unha “presión retributiva” ou “tormenta de recortes” contrarias ao máis elemental principio de proporcionalidade.

    8.-  Violación do principio de igualdade na súa vertente de proporcionalidade.

    Un recorte que afecta por igual a que cobra de xeito desigual non é proporcional. A paga extra vencéllase ao soldo e complementos, pero unha cousa é que tal recorte sexa proporcional e outra distinta é que sexa progresivo, dado que certamente a privación da paga extra a un mileurista ocasiónalle máis estragos que a supresión da paga extra a un alto cargo. Esta última comportará a redución do consumo elástico, mentres que no caso do persoal mileurista quedarán afectados mesmo os gastos máis básicos.

    É certo que o propio RDL 20/2012 pretende humanizarse de forma ousadamente burda cando afirma que “non será de aplicación a aqueles empregados públicos cuxas retribucións por xornada completa, excluídos incentivos ao rendemento, non alcancen en cómputo anual 1,5 veces o salario mínimo interprofesional estabelecido no R.D.1888/2011, de 30 de decembro”. No entanto, o impacto desta medida é meramente teórico ou testemuñal, xa que se refire a retribucións brutas e non se aplica a que non teña xornada completa, polo que, por exemplo, non será de aplicación a ningún empregado público da Xunta de Galicia.

    9.- Vulneración da prohibición da arbitrariedade (art.9 CE)

    A arbitrariedade da decisión explícase na súa inspiración pragmática e non razoada. Nin sequera se toma en consideración a posibilidade de incidir en xacementos de riqueza (grandes fortunas ou rendementos), senón que se literalmente se saquean as rendas e os dereitos dunha parte concreta da poboación (empregados públicos, persoas dependentes e desempregados).

    10.- Vulneración da dignidade da persona en relación cos dereitos constitucionais e, particularmente, co dereito do traballador a unha remuneración suficiente para atender as necesidades do traballador e da súa familia (art.35 CE).

    En particular, hai que reparar en que o Estatuto Básico do Empregado Público diferencia entre retribucións básicas (soldo, trienios e pagas extraordinarias) e retribucións complementarias. Por definición, o “básico” é o esencial, o mínimo e irrenunciable para que a condición de empregado público non sexa onerosa.

    Neste sentido o Tribunal Constitucional Federal alemán aplicou, en sentenza de 15 de febreiro de 2012, o principio de alimentación constitucionalmente consagrado (art. 33.5 do Grundgesetz ou Lei Fundamental de Bonn), que obriga á República a “garantir aos seus empregados públicos uns ingresos que permitan unha vida digna”).

    Porén, no caso dos empregados públicos das diferentes Administracións do Estado, logo de padecer como calquera cidadán o incremento primeiro do IRPF, agora do IVE e a conxelación en varios exercicios da actualización das súas retribucións, contaban con a paga extra como salvavidas que permitise salvar con dignidade os excesos e imprevistos da vida cotiá. O recorte da dita paga no actual contexto de depresión económica e suba de impostos coloca nunha situación de precariedade aos empregados públicos mileuristas, especialmente cando son bombardeados por moitas outras medidas (menos asistencia social para familiares dependentes, non cobertura salarial en caso de baixa por incapacidade temporal, etc).

    Doutra banda, cómpre salientar que o Tribunal Constitucional da República Portuguesa declarou a inconstitucionalidade dun recorte similar aos empregados públicos do país irmán, agora reproducido polo Goberno español.

    Por último, cómpre ter en conta que a pesar do abrumador argumentario en contra da adecuación do Real Decreto-Lei 20/2012 á Constitución de 1978, desgraciadamente resulta temerario aventurar unha hipotética declaración de inconstitucionalidade por parte do Tribunal Constitucional, tendo en conta os precedentes no caso do anterior recorte aprobado polo Goberno de Zapatero polo que, ademais de dar a loita a nivel xudicial, corresponde ao conxunto da cidadanía opoñerse a estes recortes e facer valer os seus dereitos nas rúas.


    Fonte:

    El tufo de inconstitucionalidad del Real Decreto Ley 20/2012, de 13 de Julio